اززمان مدرسه بهمون گفتن که ابتدای هرکاری ستایش ومناجات باخداست،هرچقدرگشتم دیدم من که زبان مناجات ندارم وچه مناجاتی بهترازدعای کمیل مولامون،پدرمون، حضرت علی(ع)،

فقط یه خورده خلاصه کردم وترتیبش روبهم زدم

اللهم مولای کم من قبیح سترته
کم من مکروه دفعته
کم من ثناء جمیل لست اهلاله نشرته

خدایااینبارنیومدم بگم که بپوشون که تاالان پوشوندی
اللهم عظم سلطانک وعلامکانک وخفی مکرک وظهرامرک وغلب قهرک وجرت قدرتک
ولایمکن الفرارمن حکومتک
اومدم بگم توفرمانروایه مطلقی، من عبدم اصلامن یعنی چی،هیچم ،ولی انالله ام،از توام
خدایااین همه گفتم وترتیب کمیل روعوض کردم برایه اینها
ولاتفضحنی بخفیه مطلعت علیه من سری
 اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا
اللهم اغفرلی الذنوب التی تنزل بلا
اللهم اغفر لی کل ذنب اذنبته و کل خطیئة اخطاتها
همه اینهاهم به کنار۲تاچیزخدایا
اللهم انی اتقرب الیک بذکرک
و
اللهم هب لی کمال انقطاع الیک
آخرش خدایااینکه
الهی وربی من لی غیرک